گاهی اوقات درد عذاب آور و جانفرسای تنهایی ادامه می یابد و این طور به نظر میرسد که چاره و علاجی برای آن وجود ندارد . زنی که دانش آموز دبیرستان است تعریف میکند : « چند ساله که در این منطقه به مدرسه میرم ولی در طول تمام این مدت نتوانسته ام برای خودم یک دوست پیدا بکنم ! هیچ کس از احساس من خبر نداره ، کسی هم اهمیت نمیده . »
بسیاری از جوانان همانند این زن احساس تنهایی میکنند که اغلب تنهایی مزمن نامیده میشود . این احساس جدی تر و حادتر از احساس تنهایی موقت میباشد . در واقع بنا به گفته محققین " فرق میان این دو ، مانند فرق میان سرماخوردگی معمولی و ذات الریه ( سینه پهلو ) است . " لذا ، احساس تنهایی مزمن همچون سینه پهلو علاج پذیر است ."
اولین اقدامی که میتوان انجام داد این است که به علت آن پی ببریم . جوانانی که احساس تنهایی میکنند اغلب از خودشان خوششان نمی آید و احساس میکنند که دیگران نمیخواهند آنانرا همانطوریکه هستند به پذیرند . احساس تنهایی بعضی از جوانان ممکن است علتی درونی داشته باشد . احساس حقارت و عدم عزت نفس مانع میشود . محققی چنین اظهار میکند : « افرادی که بطور مزمن احساس تنهایی میکنند معمولا می گویند ، من آدم بی فایده ای هستم . بنابراین ، طریق فائق آمدن و چیرگی بر احساس تنهایی ، احتمالا این است که عزت نفس ، در خود بوجود آوری .
آنچرا که کتاب مقدس " انسانیت تازه " می نامد و علائم آنهم : مهربانی ، تواضع و حلم می باشد در وجود خود پرورش بده و هم زمان با آن ، یقینا عزت نفس در تو بوجود خواهد آمد ! سپس در حالیکه یاد میگیری به خودت علاقه داشت باشی دیگران نیز مجذوب و شیفته محسنات و صفات خوب تو خواهند شد . همانطوریکه فقط بعد از شکفتن گل میتوان تمام رنگهای آنرا دید ، دیگران هم فقط زمانی میتوانند کاملا به محسنات تو پی ببرند که حرف دلت را به آنان بزنی .