سلامت جسمی و بالا بردن قدرت تحمّل

بیماری مزمن یا ناتوانی و معلولیت می‌تواند زندگی فرد را کاملاً تغییر دهد.‏ امیر، که زمانی مردی سالم و فعال بود،‏ فلج شد.‏ او می‌گوید:‏ «خیلی افسرده شدم.‏ توان،‏ شهامت و نیرویم را از دست دادم .‏ .‏ .‏ احساس می‌کردم دیگر نابود شده‌ام.‏»

تجربهٔ امیر، به ما یادآوری می‌کند که هیچ یک از ما بر سلامت جسمی خود کنترل کامل ندارد.‏ با این حال می‌توانیم در حد معقول به سلامت جسمی‌مان توجه کنیم و خطر بیماری را کاهش دهیم.‏ اما اگر سلامتی خود را از دست دادیم،‏ چطور؟‏ آیا دیگر نمی‌توانیم طعم خوشبختی و رضایت را بچشیم؟‏ به هیچ وجه.‏ پیش از این که دلیل این گفته را توضیح دهیم،‏ نخست برخی اصولی را بررسی می‌کنیم که برای سلامت ما اهمیت دارد.‏

حفظ تعادل در عادات.‏  واضح است که عادت به پرخوری و افراط در نوشیدن مشروبات الکلی به سلامت ما صدمه می‌زند،‏ البته صدمات مالی آن نیز جای خود را دارد.‏  

بدن خود را آلوده نکنید.‏ «بیایید خود را از هر گونه ناپاکی جسم و روح بزداییم.‏» بسیاری با جویدن یا کشیدن تنباکو یا مواد مخدّر و نوشیدن بی‌رویهٔ مشروبات الکلی بدن خود را آلوده می‌کنند.‏ برای مثال کشیدن سیگار به بدن آسیب فراوان می‌رساند.‏ به گفتهٔ یکی از مراکز کنترل و پیشگیری بیماری کشیدن سیگار «موجب بیماری و ناتوانی می‌شود و تقریباً به هر عضو بدن آسیب می‌رساند.‏»

بدن خود و زندگی‌تان را هدیه‌هایی باارزش بشمارید.‏ ‹از خدا حیات و جنبش و هستی یافته‌ایم.‏› درک این موضوع باعث می‌شود از هر آنچه که می‌تواند سلامت ما را به خطر اندازد پرهیز کنیم و در محیط کار،‏ هنگام رانندگی یا انتخاب تفریحات محتاط باشیم.‏ به‌راستی یک لحظه لذّت،‏ به یک عمر معلولیت نمی‌ارزد!‏

احساسات منفی را کنترل کنید.‏ سلامت جسم و روان به هم ارتباط دارد.‏ پس تلاش کنید که از نگرانی‌های بی‌مورد،‏ خشم عنان گسیخته،‏ حسادت و دیگر احساسات مضر دوری کنید.‏ به قولی گفته شده:‏ «از خشم بازایست و غضب را ترک نما!‏» همچنین گفته شده:‏ «هرگز نگران فردا مباشید؛‏ زیرا فردا مشکلات خود را خواهد داشت .»

بر افکار مثبت تمرکز کنید.‏ بیاد داشته و بیاموزید که:‏ «دلِ آرام به بدن حیات می‌بخشد.‏» همچنین:‏ «دل شادمان داروی شفابخش است.‏»  این گفته از نظر علمی ثابت‌شده است.‏ به گفتهٔ یک پزشک:‏ «اگر راضی و شاد باشید به احتمال قوی از کسانی که ناراضی و ناخشنودند،‏ کمتر بیمار خواهید شد.‏»

قدرت تحمّل خود را بالا ببرید.‏ همچون امیر، که پیش‌تر از او صحبت شد،‏ ممکن است که ما چاره‌ای جز تحمّل درد مداوم و بیماری‌مان نداشته باشیم.‏ اما می‌توانیم راه‌هایی برای کنار آمدن با آن پیدا کنیم.‏ برخی در چنین شرایطی در دلسردی و ناامیدی غرق می‌شوند که تنها می‌تواند وضعیت را بدتر کند.‏ بیاد داشته باشید ،اگر در روز سختی سستی کنید،‏ از قوّت و نیرویتان کاسته می‌شود.‏

اما برخی بعد از این احساسِ اولیه می‌توانند خود را با شرایط تطبیق دهند و پس از آن احساس بهتری داشته باشند.‏ آنان برای کنار آمدن با مشکلشان راه‌هایی می‌یابند.‏ برای امیر، نیز همین طور بود.‏ او خود می‌گوید که پس از دعا و تأمّل بر پیام دلگرم‌کننده و مطالعه مثبت از کتاب مربوط به بیماریم «به جای موانع در زندگی‌،‏ فرصت‌ها را می‌دیدم.‏» علاوه بر این،‏ امیر همچون بسیاری از کسانی که با مصیبت‌های سخت روبرو می‌شوند،‏ درس پرارزش همدردی و دلسوزی را آموخت.‏ همین امر او را بر آن داشت که پیام دلگرم‌کنندهٔ خود را به دیگران نیز بگوید.‏

احمد ، جوانی که رنج بسیار کشید.‏ پانزده‌ساله بود که در تصادفی از گردن به پایین فلج شد.‏ در هجده‌سالگی دوباره می‌توانست دست‌هایش را حرکت دهد.‏ او به دانشگاه رفت و در آنجا خیلی زود به مواد مخدّر،‏ الکل و اعمال نامشروع جنسی کشیده شد.‏ دیگر امیدی در زندگی نداشت،‏ تا این که بخود آمد و با کمک دوستان نزدیکش و پزشک معالجه او دیدش به زندگی عوض شد و توانست بر عادات بدش چیره شود.‏ احمد می‌گوید:‏ «احساس پوچی که برای مدت‌ها با من بود از میان رفت،‏ اکنون رضایت و خشنودی و آرامش زندگی‌ام را پر ساخته است.‏»

خاطرات امیر و احمد بما می آموزد، بجای اینکه زندگی خود را تحط شعاع موضوعاتی که به هیچ دردی نمیخورند معطوف سازیم موقعیت خود را در هر شرایطی « سد » نکنیم بلکه از امکانات بهره جوئیم تا به کمال برسیم. بجای نق زدن کاری کنیم تا سودآور باشیم.