آموزش و رشد اخلاقی و شخصیتی

قدمی برای مقابله با مشکلات

در یکی از اردوهای مدرسه برخی از پسران نوجوان به دلیل ایجاد مزاحمت جنسی برای دیگر دانش آموزان پسر، مورد بازخواست قرار گرفتند. تمامی این پسران ، دانش آموز یکی از مدارس خصوصی و معروف کانادا بودند. روزنامه نگاری در روزنامه اوتاوا سیتی زن می نویسد: « هوش و تحصیلات یا برخورداری از خانواده ای مرفه نوجوانان را از انجام کارهای ناشایست مصون نمی کند. »

این روزنامه نگار همچنین می نویسد: « قاعدتا انتظار میرود در تربیت فرزندان آموزش اصول رفتاری و اخلاقی هدف اصلی والدین باشد. اما به نظر میرسد ، امروزه آنان بیشتر به تحصیلات و داشتن شغلی پردرآمد برای فرزندانشان اهمیت میدهند. »

بی شک تحصیل در مدرسه مهم است . اما بهترین تحصیلات هم نمی تواند انسان را در مقابله با امیال نادرست و تمایلات بد موفق سازد. پس چطور میتوان در زمینه اصول رفتاری و اخلاقی از آموزش لازم برخوردار شد؟ معلمان وظیفه خطیری در این رابطه دارند آنان میتوانند با ارشاد درست اخلاقی دردانش آموزان تغییرات لازم را بوجود آورند به این معنا که خصوصیاتی مانند خویشتنداری ، محبت و نیکویی را در ذهن و قلب دانش آموز پرورش دهند. البته این رفتار و اخلاق یک شبه بوجود نمیاید بلکه در طی تحصیل  دانش آموز و با الگو گرفتن از دیگر دانش آموزان امکان پذیر میگردد.

وقتی با کسانی هستید که شما را دوست دارند چه احساسی دارید؟ احساس امنیت و آرامش؟ راحتی و آسایش؟ بله ، شما اطمینان دارید که آنان خوبی شما را میخواهند و هیچ وقت از روی عمد بشما صدمه نمی زنند. محبت میتواند انسانها را برآن دارد که بخاطر دیگران تغییرات اساسی در خود ایجاد کنند . محبت خصوصیتی اکتسابی است. والدین نقش بزرگی در پرورش این خصوصیت در فرزندشان دارند. آنان به فرزندشان خوراک کافی میدهند. از او نگهداری می کنند و اگر درد و ناراحتی داشته باشد به کمکش می شتابند. والدین دلسوز با فرزندشان صحبت می کنند و به او آموزش لازم را میدهند و در صورت نیاز او را تآدیب می کنند که شامل آموزش اصولی است که راه درست و نادرست را به او نشان میدهد.

علاوه بر این آنان خود برای فرزندشان نمونه هستند، طوری که فرزند بتواند آنان را سرمشق قرار دهد. متاسفانه باید اعتراف کرد که برخی از والدین مسئولیت شان را آنگونه که باید انجام نمیدهند . آیا این موضوع به این معنی است کسانیکه چنین والدینی دارند محکوم به شکستند؟ به هیچ وجه ! افراد مسن حتی آنانیکه در خانواده های ناکارآمد و ناسالم بزرگ شده اند تغییرات شگرفی در زندگیشان ایجاد کرده اند و افرادی قابل اعتماد و مفید برای جامعه شده اند.