تو میگویی ،از قیافه خودت خوشت نمی آید ؟ خوب ، میتوان گفت که بجز عده معدودی ، هیچ یک از ما کاملا از شکل و ظاهر خود راضی نیست . بر خلاف نارسیسوس که قصه زیبایی است ، با دیدن چهره خود در آب عاشق خودش شد . بعضی از ما وقتی چهره خود را می بینیم تقریبا افسرده میشویم .
مریم دختر شانزده ساله ای گله میکند و میگوید : « از سر و وضع خودم خوشم نمیاد به نظر خودم خوشگل نیستم . اردشیر سیزده ساله هم نگر انی مشابهی دارد ؛ او میگوید از موهایم خوشم نمیآید و مدام ژولیده است . نادر پسر شانزده ساله ای نیز از جوشهای صورتش بیزار است . »
مسئله ای که موضوع را حادتر میکند اینست که قیافه و ظاهر یک جوان معمولا بقدری سریع تغییر میکند که بنا بر گفته یک روانشناس ، اغلب جوانان « احساس میکنند بدنشان برای ایشان غریبه است . »
از این رو ، بسیاری از جوانان درباره چهره ، موی سر ، هیکل و اندام خود دلواپس هستند و غرغر میکنند . البته باید اذان کرد که خدا زیبایی را حس میکند و برای آن ارزش قائل است مثلا در کتاب جامعه فصل 13 آیه 11 از کتاب مقدس چنین گفته شده است : « خدا ، هر چیز نیکو را در وقتش نیکو ساخته است . » قیافه و ظاهر تو حقیقتا میتواند بر طرز فکر دیگران و رفتارشان با تو تأثیر فراوانی بگذارد . دکتر جیمز پی کومر ؛ میگوید :
« تصور شخص از شکل و شمایل خود ، بخشی از تصور وی از خویشتن است . این مسئله میتواند بر اعتماد به نفس شخص و اعمالی که وی در زندگی انجام میدهد یا نمیدهد تأثیر بگذارد . » توجه مناسب به ظاهر خود ، امری عاقلانه و صحیح است .
لیکن اگر توجه بیش از حد به خودت در نهایت باعث شود از دیگران دوری کنی و یا احساس بدی در مورد خودت داشته باشی ، آنوقت چنین توجهی حالت افراطی و مضر پیدا میکند .
مسئله جالب توجه اینست که نگرانی و پریشانی شخص در مورد ظاهر خودش ، همیشه به علت معایب جسمانی ، واقعی نیست . یک دختر خانم باریک اندام و قلمی در کلاس درس نشسته است و آرزو دارد که وزنش بیشتر باشد ، در حالیکه در طرف دیگر کلاس ، دختری با استخوان بندی درشت ، گله میکند که چقدر " چاق " است .
آقا پسرها هم از این امر جدا نیستند ، بنابراین چه چیزی باعث میشود که این جوانان خوش اندام و زیبا فکر کنند جذاب نیستند ؟
ریچارد ام سارلس پروفسور روانشناسی ، میگوید : « دوران بلوغ ، دوره ای از تغییر و تحولات است و شکل گیری عمده ای در بدن به وقوع می پیوندد ... اکثر جوانان برای کنار آمدن با زشتی و بد قوارگی بدن جدید و در حال تغییر خود ، متکی به احساس امنیتی میشوند که از جانب همسالان خود دریافت میکنند . »
ولی وقتی همسالانت تو را برانداز میکنند و میگویند چقدر مثلا ؛ دراز ، کوتاه ، چاق یا لاغر هستی - تازه از شکل بینی و گوش هم که بگذریم - ممکن است ترس و اضطراب به دلت راه پیدا کند . همچنین ، وقتی دیگران بیشتر از تو مورد توجه قرار میگیرند و یا در مورد قیافه و ظاهر تو گله میشود ، این امر براحتی میتواند موجب شود که از خودت خوشت نیاید .
بعلاوه تأثیر فراوان تلویزیون ، کتابها و فیلم های سینمایی را هم نباید نادیده گرفت . مردان و زنان جذاب از صفحه تلویزیون و مجله ها بما خیره شده اند و میخواهند هر جنسی را از عطر گرفته تا اره برقی و میخ ، بما بفروشند . بنابراین وسائل ارتباط جمعی میخواهند بتو بقبولانند که اگر فرد زیبایی با پوست لطیفی همچون حریر نیستی بهتر است در سوراخی خود را قایم کنی و یا لااقل دلت را برای محبوبیت یا سعادت ، خوش نکنی .
حال ، اجازه نده تو را به قالب خود درآورند !
اما پیش از اینکه نتیجه گیری کنی که جوجه کلاغ زشتی هستی ، از خودت بپرس که عیب و نقصهای جسمانیت تا چه اندازه واقعی هستند و تا چه اندازه خیالی ، آیا ترکیب صورتت که به خاطر آن جوش میزنی و رنج می بری واقعا اینقدر بد شکل است ؟ یا اینکه دیگران بزور چنین چیزی را بتو می قبولانند ؟ بقول معروف که میگویند : « اجازه ندهید دنیای اطرافمان شما را بزور به قالب خود درآورد . »
به این مسئله خوب فکر کن ؛ چه کسانی این عقیده را ترویج میدهند که انسان باید قیافه و ظاهر خاصی داشته باشد تا بتواند محبوب دیگران ، موفق و سعادتمند باشد ! آیا افراد ، همان کارخانه داران و بنگاههای تبلیغاتی نیستند که میخواهند تو به دنبال رژیمهای لاغری افراطی آنان رفته و یا لوازم آرایش و زیبایی گرانقیمتشان را بخری و از این طریق پولهای هنگفتی به جیب بزنند ؟ پول دراوردن زشت نیست ولی باید تعادل داشت .
بنابراین ، چرا باید بگذاری این گونه اشخاص طرز فکر تو را شکل دهند و تو را به قالب و شکل خودشان درآورند ؟ همچنین وقتی همسالانت از قیافه ات ایراد می گیرند ، آیا هدف آنان کمک کردن بتو است یا اینکه فقط میخواهند تو را تحقیر کنند ؟ اگر آنان قصد خوار کردن تو را دارند پس دیگر چه احتیاجی به چنین دوستانی داری ؟ وقتی واقعا خودت را چکاب میکنی قدرت تشخیص پیدا مکنی که بتو کمک میکند تا بطور واقع بینانه ای به شکل و شمایل خودت بنگری و به تبلیغات وسایل ارتباط جمعی اعتماد نکنی .
بنابراین دلیلی وجود ندارد که فکر کنی چون شبیه مانکنهای دنیا نیستم خودت را دچار افسردگی کنی . قضاوت نهایی هم با همسالانت نیست که بگویند : چقدر باید بلند قد یا کوتاه و یا لاغر باشی تا درمیان مردم جذاب جلوه گری شوی ، بلکه اگر خودت از قیافه خودت راضی باشی و به مسائل دیگر زیبایی که در بالا به آن اشاره شد ، اهمیتی ندهی و به فطانت درون خودت بیاندیشی به زیبایی و جذابیت خودت بیشتر پی خواهی برد .