چطور میتوانم با معلمم کنار بیایم ؟

  

معلم بی انصاف را نمیتوانم تحمل کنم . این گفته جوانی است که مرتب از معلم خود ایراد میگیرد ، موضوع چیست و چرا اغلب جوانان از معلمین خود دلخورند . در سنجشی که در سال 1981 از 160000 دانش آموز آمریکایی به عمل آمد ، 76 در صد از آنان گفتند که معلمشان به نحوی میان شاگردان استثنا قائل میشود ! 

وقتی دانش آموزان انتظار دارند در آزمایشات یا امتحانات نمره خوبی بگیرند ولی آموزگار نمره بدی به آنان میدهد ، آزرده و ناراحت میشوند و به این صورت حق امتیاز دانش آموز مختل میگردد . در بعضی موارد هم دیده شده است که آموزگار ، دانش آموزان را بیش از حد بطور نابجا و یا ظاهرا از روی تعصب نژادی و یا مذهبی تنبیه میکند ، دانش آموزان می رنجند . از طرفی هم این دانش آموزان وقتی می بینند که  آموزگار به عزیزدوردونه های خود امتیاز خاصی میدهد ، بیشتر می رنجند و عصبانی میشوند . 

باید اذعان کرد که آموزگاران از اشتباه مبرا نیستند و خطا میکنند . آنان هم مثل دیگران رفتار خاص و مشکلات خود را دارند ، آنان حتی در بعضی از موارد از خود تعصب نشان میدهند . لذا ، اگر درس کتاب مقدس را در ذهن خود داشته باشیم که میگوید : در دل خود به زودی خشمناک مشو    ، که هشداری است برای همه انسانها ، حتی برای معلمین متعصب ، آنوقت با شکیبایی راه حل مناسبی پیدا خواهید کرد . ولی خشم و ستیز و دلخوری از معلم کار بجایی نمیرسد . 

یک روز جوانی بنام  فریدون ، دید که آموزگارش با همه، اوقات تلخی میکند ؛ فریدون محترمانه با آموزگار خود صحبت کرد و متوجه علت بدخلقی او شد . آموزگار فریدون توضیح داد : « امروز صبح ماشینم بازی درآورد . توی راه که می آمدم ، موتور ماشن جوش آورد و روی این حساب دیر به مدرسه رسیدم .»  این یکی از مشکلات معمولی اشخاص است . حال بر دوش معلمین فشار خاصی دیگری سنگینی میکند آنهم جلب توجه کردن به تمام دانش آموزان است و اگر معلمی سوگلی یا عزیزدوردونه ای دارد نه بخاطر اینکه این دانش آموزان بخصوص دانشمند هستند بلکه آنان کار معلم را سبک کرده اند . یعنی اینکه آنان بمعلم گوش میدهند و همراه درسهای او هستند .  

معلم از اینکه باید بدانش آموزان حواس پرت مرتب پرخاش کند آزرده خاطر میشود . ولی با این حال وظیفه آموزگاران بر این است که با جدیت توجه بعضی از دانش آموزان جوان خود را که " معمولا به چیزهای دیگری بغیر از درس فکر میکنند " به خود جلب نمایند . آنان با جوانانی کم حوصله و دمدمی مزاج سر و کار دارند که فوری حواسشان پرت میشود و معمولا هم عادت ندارند بیشتر از 15 دقیقه بر روی مسئله ای تمرکز کنند . "  

بنابراین ، جای تعجب نیست که یک آموزگار توجه خود را بیشتر صرف شاگردی میکند که به درس او گوش میدهد و در مطالعه دروس جدیت میکند و به معلم نیز احترام میگذارد . پس وظیفه هر شاگرد مدرسه اینست که باید به رفتار خود در محیط مدرسه و کلاس درس توجه کند و خود را محک بزند و ببیند در چنته خود چه دارد و بی خودی به داوری نه نشیند . در آینده از جنگ و دعوا در محیط مدرسه صحبت خواهیم کرد .. تا آن موقع کمی صبور باشید .

بسیاری از جوانان مورد اذیت و آزار همسالان خود قرار میگیرند !

بسیاری از جوانان در محیط مدرسه همدیگر را آزار میدهند و این نوع اذیت را تفریح قلمداد میکنند حتی در بعضی مواقع جوانان رفتار زشتی از خود نشان میدهند . یکی از مولفین نشریه « درد رشد در کلاس درس » تعریف میکند : " در کلاس نهم ، شخصی کوتاه قدی بود که کوتوله کلاس بود . توی دبیرستان اگر آدم زرنگی می بود هم کلاسیهای او ، او را بیچاره میکردند . چونکه هم کوتوله بود و هم زرنگ ، از اینرو به او  حسادت میشد . او را با عنوانهایی مانند ، باباقوری ، لغتنامه سیار و یا حرفهای رکیک آزار میدادند  در بعضی مواقع کتک هم میخورد . " نویسنده نشریه « تنهایی بچه ها »می افزاید : " دانش آموزان بخصوص بچه هایی را که نقص عضو ، لکنت کلام ، ترکیب یا رفتار خاصی دارند مورد اذیت و آزار قرار میدهند . "  

حال چکار باید کرد تا کتک نخورد    

بسیاری از دانش آموزان میگویند : آدم پایش را که توی مدرسه میگذاره باید با زندگی خداحافظی کنه ! با وجود این ، حمل کردن سلاح ، حماقت محض است و موجب دردسر خواهد شد . اما چگونه میتوان از خود حفاظت کرد ؟ 

*دوری کردن از مکانهای خطرناک ! در بعضی مدارس راهروها ، پله ها و رختکن ها واقعا مکانهای خطرناکی هستند . همچنین اماکنی چون توالت و دستشویی معمولا محل دعوا و یا استعمال مواد مخدر شده اند و به این دلیل بسیاری از دانش آموزان از این مکانها استفاده نمیکنند . 

*در انتخاب معاشر باید دقت کرد ! دلیل اینکه پای بعضی از جوانان به دعوا و زد و خورد کشیده میشود اغلب اینست که با اشخاص ناباب معاشرت میکنند . البته اگر به همکلاسی های خود بی محلی کنی ، ممکن است آنان نسبت به تو احساس بیگانگی کنند و یا حتی امکان دارد خشم آنان را برانگیزی . اما اگر با آنان رفتار دوستانه و محترمانه داشته باشی ، احتمال بیشتری میرود که تو را بحال خودت گذاشته و برایت ایجاد مزاحمت نکنند . 

*از دعوا کردن اجتناب کن ! مواظب باش تا دیگران را به خشم نیاوری . اینرا بدان حتی اگر در کشمکش یا دعوایی پیروز شوی مطمئن باش که حریفت در فرصت مناسب دیگری تصفیه حساب خواهد کرد . بنابراین ، ابتدا سعی کن با صحبت مسالمت آمیز از بروز دعوا اجتناب کنی و اگر صحبت مسالمت آمیز موثر واقع نشد صحنه را ترک کن حتی در صورت لزوم پا به فرار بگذار تا کار به خشونت نکشد . این مثل را همیشه بخاطر بسپار که : سگ زنده از شیر مرده بهتر است . 

*صحبت کردن با والدین خود ! نشریه " تنهایی بچه ها " نقل میکند : « جوانان بندرت اوضاع اضطراب آور درون مدرسه را برای والدین خود تعریف میکنند ، زیرا واهمه دارند و می ترسند که مبادا والدین ؛ آنانرا بزدل و ترسو بخوانند و بگویند که زور را باید با زور جواب داد احمق !  و بهمین شکل مورد سرزنش والدین خود قرار گیرند . » ولی با وجود تمام این حرفها تنها راه پایان دادن به بعضی از مشکلات اغلب دخالت والدین لازم است .  

*به خدا دعا کن ! اگر به خدای متعال معتقد هستی به او دعا کن تا ترا از هر گرفتاری رهایی دهد. به او دعا که حکمت و قدرت استقامت میدهد . به خدای حق دعا کن تا دهان دشمنانت را ببندد . به او دعا کن که درونت را مملو از روح خود کرده است به خداوند خدا دعا کن تا بتوانی آرامش و صلح را برقرار کنی . پاینده باشید .